مقایسه روش های شبیه سازی تبرید تدریجی و اختصاص چندهدفه زمین در گزینش بهینه کاربری های اراضی

هدف از ارزیابی و تخصیص چند هدفه کاربری اراضی (molaa) دستیابی به تخصیص بهینه کاربری ها و به حداکثر رساندن میزان تناسب بین آنها است. ثابت شده است که فنون متفاوت تصمیم گیری چندمعیاره می تواند به عنوان ابزار پشتیبان تصمیم گیری در حل مسائل مورد استفاده قرار گیرد. شبیه سازی تبرید تدریجی (sa) و اختصاص چند هدفه زمین (mola) دو رویکرد متفاوت تصمیم گیری چندمعیاره رایانه ای قادر به ارائه راه حل برای تخصیص چندهدفه کاربری اراضی با استفاده از قواعد تصمیم متفاوت هستند. هدف از این مقاله مقایسه عملکرد و کارایی دو روش شبیه-سازی تبرید تدریجی و اختصاص چندهدفه زمین در تخصیص منطقه مورد مطالعه به چهار کاربری کشاورزی، مرتعداری، جنگلداری و توسعه است. منطقه مورد مطالعه شامل زیرحوضه ای واقع در شمال شرقی حوضه آبخیز گرگانرود در استان گلستان است. بررسی چشمی نتایج نشان داد که روش شبیه سازی تبرید تدریجی نسبت به اختصاص چندهدفه زمین، مناطق با کاربری های مشابه را بیشتر به هم نزدیک کرده و لذا لکه های یکپارچه تری ایجاد نموده است. بررسی نتایج براساس میانگین مطلوبیت هر کاربری در نقشه نهایی نشان داد که شبیه سازی تبرید تدریجی تنها در کاربری کشاورزی مناطقی را انتخاب نموده که نسبت به روش اختصاص چندهدفه زمین، میانگین مطلوبیت بالاتری دارد و در مابقی کاربری ها مدل اختصاص چندهدفه زمین نتایج بهتری ارائه نموده است. بررسی نتایج دو روش از لحاظ معیارهای سیمای سرزمین نشان داد که روش شبیه سازی تبرید تدریجی نسبت به اختصاص چندهدفه زمین، لکه های یکپارچه تری تولید نموده است. مشکل عمومی اختصاص چندهدفه زمین عدم توجه به فاکتور یکپارچگی است که باعث پخش شدگی پیکسل ها در نقشه نهایی می شود.